เรื่องเล่าจากห้อง ICU ตอนที่ 5: เรื่องผีๆ

19 กรกฎาคม…

วันนี้คุณแม่กับพี่จ้อยมาเยี่ยมน้องแจ่ม พร้อมกับหอบเอาหนังสือนิตยสารเล่มใหม่ๆที่น้องแจ่มชอบมาฝากด้วยหลายเล่ม พี่จอยพี่พยาบาลอีกคนหนึ่ง จึงขอยืมหนังสือของน้องแจ่มไปอ่านบ้าง พี่อุ๋ม
เห็นดังนั้นก็แซวว่า อ่านแล้วเก็บให้น้องแจ่มอย่างเดิมด้วยนา ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวจะเหมือนกรณีของคนไข้ที่ชื่อน้องนุชคราวก่อน

น้องแจ่มเลยชักสงสัย จึงถามพี่จอยว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเหรอ พี่จอยบอกว่าก็โดนผี น้องนุชหลอกนะสิ ว่าแล้วก็เล่าเรื่องน้องนุชให้น้องแจ่ม ฟัง เรื่องเป็นอย่างนี้ น้องนุชที่พี่อุ๋มพูดถึงเป็นคนไข้ที่เคยอยู่ I.C.U มาก่อน อายุก็รุ่นราวคราวเดียวกับน้องแจ่มนี่แหล่ะ น้องนุชป่วยเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือด ตอนที่เข้า I.C.U มาใหม่ๆนั้นอาการยังดีอยู่ พี่สาวของน้องนุชกลัวน้องนุชเหงาจึงซื้อหนังสือมาฝากเป็นประจำ ปรากฏว่าหลังจากนั้นไม่นาน อาการของน้องนุชก็ทรุดหนักลง แล้วตายไปในที่สุด พี่สาวของน้องนุชจึงยกหนังสือ(ที่เคยเป็นของน้องนุช)ทั้งหมดให้กับ I.C.U เพื่อให้เจ้าหน้าที่เอาไว้อ่านเล่น ปรากฏว่าพี่จอยหยิบหนังสือเล่มหนึ่งติดตัวไปอ่านที่บ้านด้วย ก็เลยเกิดเรื่อง

ข่าวว่าพี่จอยถูกผีน้องนุชหลอก ตามไปทวงหนังสือถึงบ้าน(พี่อุ๋มบอกว่าปกติน้องนุชเป็นคนหวงหนังสือ พี่จอยคงหยิบหนังสือติดมือไปโดยไม่ขออนุญาต) พอน้องแจ่มถามพี่จอยว่าถูกหลอกยังไง พี่จอยกลับไม่ยอมบอก บอกแต่ว่าไม่อยากให้น้องแจ่มกลัว แหม…เสียดายจัง เพราะถึงน้องแจ่มจะกลัวยังไง ก็ยังอยากฟังอยู่ดี ยิ่งกลัว….ยิ่งอยากฟัง

พี่อุ๋มจึงบอกว่า ถ้าน้องแจ่มอยากฟังจริงๆ จะเล่าเรื่องอื่นที่น่ากลัวกว่านี้เอาไหม น้องแจ่มตกลงพี่อุ๋มจึงเล่าให้ฟังว่า เมื่อ 4 เดือนก่อน พี่อุ๋มต้องมานอนโรงพยาบาลด้วยเรื่องกระเพาะอาหารอักเสบ มีอาการปวดท้องมาก คุณหมอจึงให้นอนสังเกตอาการที่ตึกคนไข้พิเศษ ตอนนั้นสามีของพี่อุ๋มมานอนเฝ้าไข้ด้วย

คืนแรกไม่มีอะไรเกิดขึ้น พี่อุ๋มบอกว่าตอนนั้นปวดท้องมาก หลับไม่ได้ทั้งคืน(จึงไม่เจออะไร) พอคืนที่สองก็ได้เรื่อง หลังจากที่อาการปวดท้องเริ่มทุเลา พี่อุ๋มก็เลยพักหลับได้ พอเริ่มเคลิ้มๆ ก็รู้สึกว่าเหมือนมีใครเอื้อมมือเข้ามากอดเอวทางด้านหลัง ยังนึกในใจว่าสามีล้อเล่น(เกิดจะมีอารมณ์อะไรขึ้นมาในตอนนี้) ด้วยความที่ง่วงมาก เพราะไม่ได้หลับมาตั้งแต่คืนก่อน ก็เลยเอื้อมมือไปปัดมือ(ที่คิดว่าเป็นของสามี)ออก

แต่พอมือแตะมือเท่านั้น พี่อุ๋มบอกว่ารู้ สึกแปลกๆ ทำไม่มือของ สามีเล็กลงแถมยังเย็นเฉียบ อีกด้วย นึกในใจว่ายังไงๆเสียแล้ว ยังไม่ทันได้ คิดอะไรวุ่นวายมากไปกว่า นั้น ก็ได้ยินเสียแหบๆ เหมือนเสียงคนแก่ กระซิบที่ข้างหูเบาๆว่า “ยายชอบหนู ขอยายนอนด้วยคนนะ” พี่อุ๋มบอกว่าตอนนั้นขนลุกซู่ นอนตัวแข็งทื่อ กลัวสุดชีวิต แต่คิดอะไรไม่ออก พยายามท่อง นะโม นะโม อยู่ในใจ (พี่อุ๋มบอกว่า ตอนนั้นจำได้แต่นะโมคำเดียว ไอ้บทสวดทั้งหลายที่เคยท่องๆมาจำไม่ได้แม้แต่อย่างเดียว) พอนึกนะโมอยู่ได้ 4-5 รอบ ใจก็ดูเหมือนจะเริ่มสงบลง จึงตั้งจิตมุ่งไปยัง” สิ่ง ” ที่อยู่ข้างหลัง บอกว่าถ้าชอบจริงๆ อย่าทำอะไรแบบนี้เลย พรุ่งนี้เช้าจะใส่บาตรอุทิศส่วนกุศลไปให้ พบนึกแบบนี้จบปุ๊บ รู้สึกว่ามือที่แตะเอวอยู่หายไป

พี่อุ๋มรีบสะบัดตัว ผวาลุกขึ้นนั่งกลางเตียง(ความรู้สึกเหมือนถูกผีอำหายไป) สามีพี่อุ๋มที่นอนอยู่เตียงข้างๆ ก็ตกใจตื่นเช่นกัน ถามไถ่ได้ความว่าพี่อุ๋มถูกผีอำ ก็เลยพาลไม่อยากหลับต่อด้วยกันทั้งคู่ จึงตกลงใจนั่งคุยกันจนสว่าง

พอรุ่งเช้าสามีของพี่อุ๋มจึงไปสอบถามพยาบาลว่า ห้องที่พี่อุ๋มนอนอยู่ตอนนี้มีคนไข้ที่ลักษณะเหมือนที่พี่อุ๋มบอกเคยนอนมาก่อนไหม แล้วก็ได้คำตอบว่ามีจริงๆ เป็นคนไข้ผู้หญิงแก่แล้ว ป่วยตายด้วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังเมื่อสองวันก่อน สามีพี่อุ๋มจึงถามชื่อไว้ แล้วรีบไปใส่บาตรอุทิศส่วนกุศลให้ทันที

พี่อุ๋มบอกว่าไม่น่าเชื่อว่าคืนถัดมาพี่อุ๋มหลับสนิทโดยไม่มีอะไรมารบกวนเลย พูดแล้วน้องแจ่มก็ขนลุก ชักกลัวๆขึ้นมา แต่พี่อุ๋มกลับหัวเราะว่านั่นมันเกิดที่ตึกพิเศษหรอกน่า ไม่ใช่เกิดใน I.C.U เสียหน่อย ก่อนออกเวรยังอุตส่าห์หันมาบอกน้องแจ่มอีกว่า ลืมบอกไปอย่างหนึ่ง ว่าเตียงที่น้องแจ่มนอนอยู่ตอนนี้ เป็นเตียงเก่าที่น้องนุชเคยนอนด้วยนะ ว่าแล้วก็หัวเราะหึๆ ออกจากห้องไปเลย โธ่….พี่อุ๋มนะพี่อุ๋ม แล้วคืนนี้น้องแจ่มจะหลับลงไหมนี่ นะโม…นะโม….